เรียบเรียงจาก https://www.warhammer-community.com/2019/10/14/psychic-awakening-the-gift-of-hopegw-homepage-post-4/
โดย Yaks Studio
Warhamer 40000
Psychic Awakening: The Gift of Hope
Commissar Kalun Dresk เดินวนไปมาในห้องขัง เขาถูกปลดออกจากตำแหน่ง ไร้ซึ่งเสื้อคลุมยาวสีดำ หมวก และ bolt pistol ประจำตำแหน่ง แต่ถึงกระนั้นเขายังเชื่อมั่นว่าความแน่วแน่ในการปฏิบัติหน้าที่ด้วยอุดมการณ์อันเที่ยงธรรมของเขานั้นไม่แพ้ทหารนายใด
ไม่มีใครเฝ้าจับตาดูเขาในคุกแห่งนี้ พวกเขาออกไปชุมนุมกันเพื่อประกอบพิธีกรรมได้สักร่วมๆชั่วโมงแล้ว และได้บอกกล่าวเล่าความแก่เขามากเท่าที่จะมากได้ก่อนจากกัน แต่สิ่งที่เขาได้สดับรับฟังมันแทบจะเป็นคำขออภัยต่ออดีตผู้บังคับบัญชา ราวกับว่าจะบอกเขาเป็นนัยถึงสาเหตุที่ต้องละทิ้งหน้าที่ บางทีพวกเขาอาจหวังถึงการให้อภัยและอวยพร หากสถานการณ์ ณ ขณะนี้ไม่น่าวิตก Dresk อาจจะหัวเราะและปล่อยให้ทุกสิ่งทุกอย่างผ่านไป แต่แทนที่จะทำเช่นนั้น เขามองดูเวลาที่นาฬิกาข้อมือของเขา
อีกหลายนาทีกว่ามันจะเริ่ม...
เขาเริ่มออกเดินในห้องขังของเขาอีกครั้งพร้อมกับครุ่นคิดอย่างหนัก แต่เขาไม่เห็นวิธีใดเลยที่จะหลีกเลี่ยงสิ่งที่กำลังจะมาถึง
‘God-Emperor, โปรดอภัยให้ความผิดพลาดของลูกด้วย,’ เขากล่าวท่ามกลางความเงียบ
หากแต่ไม่เชิงเงียบ ไม่เลย ไม่อีกต่อไป ไม่ตั้งแต่พวกสัตว์ประหลาดนั่นมาถึง แม้แต่เขาก็ยังได้ยินเสียงกรีดร้องและเสียงโอดโอยโหยหวนมาแต่ไกล อีกทั้งเสียงหัวเราะเย้ยหยันที่ดังอย่างต่อเนื่อง เขาตรงไปที่ลูกกรงห้องขัง มองทะลุมันออกไปจากชั้นบนของป้อมปราการผู้บัญชาการ จ้องมองไกลออกไปจากกำแพงสูงตระหง่าน พวกมัน... กองทัพของศัตรูกำลังซัดสาดเข้ามาราวกับฝันร้ายก็มิปาน ห่ากระสุนมากมายประดังเข้ามายิ่งกว่าห่าฝน เกิดระเบิดดังสนั่นกึกก้องไปทั่ว แสงจากระเบิดห้อมล้อมหอคอยในขณะที่พวกสัตว์ประหลาดนั่นเคลื่อนที่อย่างต่อเนื่องเข้ามาใกล้กำแพง
'อย่างน้อยพวกเขาก็ยังมีทหารไว้ทำศึก' Dresk บอกกับตัวเอง 'อย่างน้อยพวกเราก็ยังคงสู้'
แต่จะสู้ได้อีกนานเท่าใดกัน?
Dresk ทำได้เพียงส่ายหน้า เขาคุกเข่าลง ไขว้มือขึ้นแนบหน้าอกเป็นสัญลักษณ์ของ sign of the aquila และเริ่มอ่ยปากขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง ไม่น่าจะมีใครได้ยินเสียงของเขานอกจากพระองค์บนดาวTerra
ซึ่งควรเป็นเช่นนั้น
'God-Emperor ได้โปรดอภัยให้ลูกด้วย ลูกพยายามทุกวิถีทางให้พวกเขาเข้าใจแล้ว' Dresk เริ่มกล่าว แต่แล้วก็ต้องสะดุดไปชั่วขณะเมื่ออะไรบางอย่างที่น่าสะพรึงนอกกำแพงส่งเสียงครวญครางดังชัด เขากลับมาสะกดตัวเองให้ตั้งสมาธิ มันคงเหลือเวลาน้อยเต็มที
'มันจบแล้ว' เขาพูดขึ้นอีกครั้ง 'การทำส่งครามฆ่าล้างบางพวกนั้นรังแต่จะแพร่กระจายความสิ้นหวัง หมดศรัทธา และความโดดเดี่ยวอ้างว้าง เมื่อความมืดเข้าครอบงำ เหล่าผู้คนต่างหวาดกลัวไม่ เว้นแม้แต่ที่ Terra เองก็อาจมีผู้ร่วงหล่นเข้าสู่ด้านมืดเสียด้วยซ้ำ ลูกสังหารเหล่าผู้ที่กล่าววาจาไร้ศรัทธาเยี่ยงนั้นไม่หยุดหย่อน แต่เสียงกระซิบยังแว่วดังต่อเนื่อง จากนั้น... พวกมันก็มาถึง... ผู้ส่งสารแห่ง Chaos... พวกมัน...'
เขาหยุดพูด ไม่ใช่เพราะขาดความหาญกล้าหรือความแน่วแน่ หากแต่เป็นความรังเกียจอย่างถึงที่สุด เขาไม่ปรารถนาจะทำให้บรรยากาศรอบตัวต้องด่างพร้อยด้วยเสียงที่สื่อถึงสัจธรรมอันเลวทรามต่ำช้า
'พวกมันมาถึง และสงครามได้อุบัติขึ้น พวกเราต่างต่อกรกับมันอย่างเต็มที่ โอ้ God-Emperor ลูกภาวนาให้พระองค์ทรงแย้มพระสวรลเมื่อทอดพระเนตรลงมาที่พวกลูกและเห็นว่าพวกลูกต่างสู้กับพวกมันอย่างเต็มที่!' Dresk พูดพลางรับรู้ได้ถึงความภาคภูมิใจที่ระอุอยู่ในดวงวิญญาณแห่งมนุษย์ผู้ไม่ย่อท้อ และยังมุ่งมั่นที่จะต้อสู้ ทันใดนั้นใบหน้าของเขาเริ่มบิดเบี้ยวบูดบึงเมื่อนึกถึงห้วงเวลาแห่งความสูญเสีย ความพ่ายแพ้หมดรูป และการถอยทัพแม้จะมีสิ่งที่ยังค้างคาใจ 'และสุดท้าย มันคือจุดจบอันสิ้นหวัง' เขากล่าวและถอนหายใจเฮือกใหญ่
เสียงนาฬิกาข้อมือของเขาดังขึ้น
Dresk ใจเต้นรัว บรรยากาศรอบตัวของเขาหนักอึ้ง
พิธีกรรมจะต้องเริ่มแล้วแน่ๆ ยังพอมีเวลาที่จะสงบจิตใจ
'การสู้รบพาเข้าไปสู่วัฏจักรซ้ำแล้วซ้ำเล่า' เขาพูดต่อ 'พวกเราต่อสู้กันอย่างไม่คิดชีวิตด้วยความห้าวหาญ แต่เสียงพึมพำยิ่งดังเด่นชัดขึ้นกว่าเดิม การสื่อสารขอความช่วยเหลือส่งไปไม่ถึง Imperium เสียงนั่นว่าอย่างนั้น พวกทหารลือกันว่านั่นอาจเป็นผลของ warp rage ทหารพวกนั้นยังบอกอีกว่าพวกเราถูกทอดทิ้ง บ้างก็กล่าวว่าเราถึงคราวเสียแล้ว แต่เสียงลือเสียงเล่าอ้างนั่นก็ดังอยู่ได้ไม่นาน ไม่นานนักอาการผิดปกติต่างๆทางร่างกายก็แพร่ออกไปในหมู่ทหารทุกชั้นยศของเราดั่งโรคระบาด การกลายพันธุ์และความบ้าคลั่งนั่นก็แย่มากพอที่จะทำให้ bolt pistol ของลูกที่ลั่นออกไปเปรียบเสมือนบทสวดแห่งอนุศาสนาจารย์ แต่ที่แย่ยิ่งกว่านั้นคือพวกแม่มด พวกมันปรากฏตัวขึ้นบ่อยครั้งในห้วงเวลาสั้นๆที่ผ่านมา หรือพวกมันจะเป็น... บางสิ่ง... ที่อยู่นอกกำแพงออกไป? เป็นพวกมันที่ทำเช่นนี้กับพวกลูกงั้นหรือ? และด้วยความสัตย์จริง ทั้งชายหญิงที่หวาดกลัวต่อองค์ Emperor ต่างแสดงพลังอันแปดเปื้อนออกมาได้โดยไร้เหตุผล พวกมันทำให้เราต้องตกอยู่ในภาวะคับขันท่ามกลางสงครามบ่อยครั้ง มันช่างผิดบาปอย่างชัดเจน และลูกจำต้องสำเร็จโทษพวกมันซ้ำแล้วซ้ำเล่าไม่รู้จักจบสิ้น'
เขาได้เสียงลั่นระฆัง มันดังเหง่งหง่างไปทั่วโถงทางเดินในปราการ ทำให้สิ่งที่ได้ยินนั้นผิดเพี้ยนไป มันทำให้เขาหูอื้อไปชั่วขณะ ทันใดนั้นรอบห้องขังของเขาก็ดูสว่างขึ้นด้วยแสงบางอย่าง
คิ้วทั้งสองของ Dresk ขมวดเข้าหากัน
ใช่พวกมันไหม?
เขาหลับตาลงและพูดต่อ ถ้อยคำที่ดูรีบร้อนดังออกมาจากปากของเขาที่พยายามจะสาธยายเรื่องนี้ให้จบครบถ้วนเร็วที่สุด
'เมื่อสัญญาณเตือนภัยในวันนั้นดังขึ้น, God-Emperor, ลูกออกวิ่งอย่างสุดกำลังพร้อมด้วยปืนพกและดาบในมือ อีกทั้งเหล่านักรบที่ตามมาด้านหลัง ด้วยความเชื่ออย่างหมดใจว่าศัตรูตีฝ่าเข้ามาในกำแพงได้แล้ว แต่หาได้เป็นเช่นนั้น ลูกกลับพบพวกต่างดาวถูกล้อมกรอบไปด้วยพวกทหารที่กำลังจับตาดูพวกมันอย่างไม่ละสายตา พร้อมด้วยผู้บังคับการอาวุโสกว่าครึ่งที่ประจำอยู่ที่ปราการนี้ ไม่มีใครบอกได้ว่าพวกมันมาจากไหน พวกมันพูดภาษา High Gothic ได้อย่างคล่องแคล่วชัดเจน พวกเขากล่าวว่าพวกมันปรากฏตัวขึ้นพร้อมธงขาว เป็นมนุษย์ต่างดาวรูปร่าวสูงเพรียวชะลูด พวกมันสวมหน้ากากพิลึกพิลั่นที่ดูจะเปลี่ยนรูปร่างไปเมื่อจ้องมองพวกมันนานเกินไป และชุดแนบเนื้อสีดำสลับขาวที่มีองค์ประกอบดูนอกรีตบางประการ, God-Emperor, ลูกตั้งใจจะจัดการพวกมันให้สิ้นเสียเดี๋ยวนั้นและกลับไปประจำการที่กำแพง แต่ผู้บัญชาการคนหนึ่ง... เขาฟังสิ่งที่พวกมันพูด เขาถูกล่อด้วยคำลวงของพวกมัน พวกมันกล่าวถึงศัตรูต่างๆที่มาจากฝั่ง Chaos และอ้างอีกว่าอาการป่วยอันแปลกประหลาดต่างๆที่ลุกลามไปทั่วทั้งกองทัพของเราสามารถควบคุมได้ และด้วยความช่วยเหลือของพวกมัน เราจะสามารถโฟกัสสัญญาณของ Astropath และส่งข้อความผ่านทาง warp อันแสนวิปริตได้ พวกมันอ้างว่าเราสามารถเพิ่มความแรงของสัญญาณ vox-set ได้ พวกมันเสนอว่าจะมอบคริสตัลขนาดใหญ่ให้พวกเรา และบอกว่าพวกมันจะสอนเราเกี่ยวกับพิธีกรรมที่ต้องทำเพื่อเปิดใช้งานมัน พวกมันอ้างว่าด้วยคริสตัลนี้จะสามารถรวบรวม... พลังงาน.. ขอพวกเราเและทำให้เรามีช่องทางในการร้องขอความช่วยเหลือ พวกมันเสนอความหวังให้เรา'
เสียงร้องครวญครางดังยิ่งขึ้น Dresk เริ่มนั่งไม่ติดที่ เขาลุกขึ้นขยับซี่ลูกกรงโดยหวังว่ามันจะขยับ แต่ก็ไม่สามารถทำได้ดั่งใจ ทันใดนั้นมีแสงวาบขึ้นไปทั่ว ราวกับแสงนั้นเกิดขึ้นด้านในห้องขัง เขายกมือขึ้นแตะที่ปลายจมูก มันมีเลือดไหลออกมา
มันจำต้องเป็นเช่นนี้, Dresk พยายามเตือนแล้วว่าพวกต่างดาวไว้ใจไม่ได้ ถึงขั้นชักปืนขึ้นมาหวังจะเป่าหัวผู้บุกรุกในหน้ากาก หวังว่าจะปลุกจิตสำนึกของทหารหาญในการเผชิญหน้าครั้งนั้น หวังว่าจะช่วยทุกๆคนที่ปราการนี้ แต่ก่อนที่เขาจะลั่นไก เขาพบว่าตัวเองสูญเสียสติสัมปชัญญะ รู้สึกเหมือนหลงทางอยู่ในเขาวงกตแห่งภาพมายา และสิ่งสุดท้ายที่เขารับรู้คือมีพานท้ายของ laspistol ตรงเข้ามาที่ขมับ
เขาฟื้นขึ้นมาในห้องขัง
'พวกเขาต้องการความหวัง' เขาพึมพำ 'พวกเขาต้องการพลังที่จะต่อสู่กับความหวาดหวั่นในสงคราม พวกต่างดาวจับจุดได้และหาประโยชน์จากสิ่งนี้ จากพวกเขา'
เสียงครวญครางเริ่มเปลี่ยนเป็นเสียงกรีดร้อง ไม่ใช่เพียงหนึ่งแต่มากกว่านั้น มากกว่าหลายร้องสำเนียง เสียงสอดประสานแห่งความตายรุกล้ำเข้ามาในจิตใจของเขา สอดผสานด้วยตัวโน้ตที่ดังจากเลื่อยคริสตัลที่ดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง ฉับพลันนั้น ราวกับ Dresk เห็นภาพที่มองจากสายตาของใครบางคน เขาถูกจู่โจมด้วยภาพด้วยภาพแปลบปลาบของผู้คนที่มีเปลวไฟสีขาวพรั่งพรูออกมาจากดวงตาและปาก ไฟพวกนั้นพุ่งออกไปรวมกันอยู่ที่คริสตัลที่กำลังสั่นไหว มันส่องสว่างยิ่งกว่าดาวดวงใดๆ แสงนั้นจะทำลายสิ้นทุกสิ่งอย่าง พวกเขา พวก Deamon ทุกคน ทุกฝ่าย
ทุกคนทุกฝ่าย ยกเว้นพวกต่างดาวนั่น ผู้ที่อันตรธานไปอีกครั้งดังตอนที่พวกมันปรากฏตัวแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย ทันทีที่พวกมันส่งมอบของขวัญของพวกมันให้เรา
'God-Emperor, อภัยให้ลูกด้วย' Dresk หายใจหอบ เมื่อเขาเฝ้ามองคลื่นไฟสีขาวพวยพุ่งออกจากกำแพงของปราการ ตรงไปยังพวก Deamon ด้านนอก พร้อมกับที่เขาเห็นไฟลักษณะเดียวกันลามออกมาจากริมฝีปากของเขาและลามอย่างรวดเร็วไปตามแขนขาคล้ายพระอาทิตย์ทรงกลด
'God… Emperor…' เขาเค้นแต่ละคำออกมาเมื่อ psychic energy เผาผลาญร่างเขาจากภายในออกมา ซึ่งสิ่งนี้ต้องเกิดขึ้นกับสิ่งมีชีวิตทั้งหมดในปราการแห่งนี้ เสียงหวีดร้องก้องไปทั้งหัวของเขาจนเขารู้สึกว่ามันกำลังจะระเบิดเหมือนถุงเนื้อเน่าที่เต็มไปด้วยแก๊ซ เปลวไฟนั่นเผาผลาญผิวหนัง กระดูก และวิญญาณของเขา
The Imperium จะต้องได้ยินสิ่งที่เขาบอก เขาเชื่อเช่นนั้นในขณะที่เขาถูกเผา ในที่สุด psychic fire สีขาวปรอดนั้นก็ครอกทั่วทุกสิ่งสิ้น ความเจ็บปวดเหลือคณาแผ่ซ่านไปทั่วทุกเนื้อเยื่อในร่างเขา
เป็นไปดังเช่นที่พวกต่างดาวปรารถนา
The Imperium น่าจะได้ยินเสียงร้องด้วยความทุกข์ทรมานที่ฟังไม่เป็นคำครั้งสุดท้ายของเขาบนดาวเคราะห์ต้องสาปดวงนี้ หลังจากนั้น เสียงที่แผ่วเบาแต่ไม่สามารถหลบเลี่ยง พวกเขาบนดาว Terra น่าจะได้ยินเสียงหัวเราะเย้ยหยันที่ Dresk ได้ยินดังก้องในหัวของเขาจนถึงตอนนี้...
...เสียงหัวร่อต่อกระซิกของพวกต่างดาวที่สังหารพวกเขาทุกคน
